Bir şey yaratma arzusu… Bir resim, bir fotoğraf, bir düşünce ya da bazen yalnızca bir anı. Yaratım süreci hep sancılı değil mi? Küçükken bize öğretilen her şeyden farklı, içeriden gelen bambaşka bir duygu bu. Hangi milletten olursak olalım, nasıl bir ailede büyürsek büyüyelim ya da çevremizde ne tür olaylar yaşanırsa yaşansın; yaratma isteği, yaratıcılık düşüncesi içten gelen bir tutku. Ben bunu tıpkı aşk duygusuna benzetiyorum. Önüne geçemiyorsun, ne kendin ne de başkası. Kaybetmek istemiyorsun ama kaybettiğinde de içinden tam gitmiyor. İşte öyle bir şey…

Sanatçıyı sanatçı yapan şey elbette yetenek, tutku ve benzeri özelliklerden doğar. Ama yaratıcılık? Kabul edelim, çoğu kişi bu duyguyu içinde barındıramıyor. Barındırabilenler ise bazen ne kadar şanslı olduklarının farkına bile varmıyor. Hak veriyorum; çünkü bu duyguyu hatırlamak, günlük yaşantının koşuşturması içinde kaybolup gidebiliyor. Onu yeniden hatırlamak ise bazen çaba istiyor.

Şimdi sizden istediğim tek şey: arkanıza yaslanın ve düşünün. Sizi yaratıcı kılan şey ne? En çok ne yaparken kendinizi yaratıcı hissediyorsunuz?

Bir şey yaratmanın büyüsü bence burada gizli. Yaratıcılık sadece ortaya çıkan eserde değil, o sürecin kendisinde de saklı. Bir fikrin zihninde kıvılcımlanması, ellerinden bir şey çıkmaya başlaması, bazen kâğıda dökülmesi, bazen de sadece aklında kalması. Hepsi aynı derecede değerli. Çünkü yaratıcılık sadece sonuçla ölçülmez, hissettirdikleriyle de ölçülür.

Ve belki de en güzeli, bu duygu herkes için farklıdır. Bazen bir anı, bazen bir müzik, bazen de hiç beklemediğin bir insan sana ilham olabilir.

Yaratıcılığı kaybettiğini düşündüğün anlarda bile aslında o hep oradadır, içindedir. Sadece biraz sessizleşmiştir. Onu yeniden duymak için biraz durmak, biraz bakmak ve biraz da hissetmek yeterlidir.